DOSTLARIMIZ...

             Hayvanları  severim, ama ben hayvanlara dokunamam çünkü küçükken (5 yaşındayken), bir köy düğününe gitmişiz ve bende kamyonun arkasındaki kalabalığın eğlendiğini görünce arkaya binmişim. 

           Sonuçta bende çocuğum ve herkes benden büyük...Şarkılar söyleniyor, türküler söyleniyor, kalabalık almış başını kamyonun arkasında bir güzel eğleniyorlar. Bende bu eğlenceye dalmış olmalıyım ki, arabadaki seslerden başka hiç bir sesi duymuyorum. Sonra nitekim köye gelindi ve düğün evinin önünde kamyon durdu. Tabi ki köy düğünü olduğu için davullar, zurnalar çalınıyordu. Herkes bir anda kamyonun arkasından sırayla atlayarak indiler. Ben de küçük olduğum için, beni de indirin demeyi düşünemedim. Ve kamyonda inenlerin arkasından kendimi bakarken buldum.Kendi başıma boyum yetmediği için kasadan inemedim de. Arkalarından seslenmeme rağmen beni kimse duymadı. Annem de başka bir araçla düğün evine gittiği için, oda beni unutmuştu. Neyse ben sağıma ve soluma baktım kimse yok.Arkamı bir döndüm, siyah bir keçi ,tam karşımdaydı. Bana bakarak -me ! liyordu. Napıcamı bilemedim .Keçi bağlıydı ve belli ki düğün için hediye getirilmişti .Ama ben o kadar korkmuştum ki, ağlamaktan sesim bile duyulmuyordu. Keçi bağırıyor, ben ağlıyordum. Nitekim annem aradan yarım saat geçipte,beni hatırlayınca kamyona gelene kadar, put gibi kımıldamadan durmuştum. O manzara yıllarca aklımdan çıkmaz. Beni aşağı indirdiklerinde hala ağlıyordum. Akşama korkudan sarılık geçirdiğim ortaya çıktı. Tedavi edildim ama o gece ateşten korktuğum keçi gözümün önünden hiç gitmedi. 

      Hayvanları severim ama bu korkum yüzünden hiç birine yaklaşamam. Onlar için genede yazın kapı önlerine ve pencere önlerine kaplara su koyarım.Sizde lütfen onlar için su bırakın. Sakızlarınızı ortaya atmayın. Çünkü kuşlar aç kaldıklarında sakızları, yiyecek sanarak yutuyor ve boğuluyorlar. Hayvanları sevelim ve onları koruyalım. Mutlu kalın...