Su kalbinin yerinden çıkacağını sanarak Ateş'e sımsıkı sarılır. Uzun bir süre bu şekilde kalan aşıklar, Su'nun "eve gitmem lazım" kelimeleri ile birbirlerinin ellerini tutarak yürümeye devam ettiler. Artık ikisi de sevgilerini birbirlerine, sözlerin ötesinde hissederek ve yaşayarak anlatmaya başlamışlardı, çok mutluydular.Ateş yarın eve taşınacaklarını söyler.
Sevdiği kadının gök mavisi, sevgi dolu gözlerine bakarak...Su buna çok sevinir. Artık sevdiğinden ayrılmak zorunda kalmayacaktır. Onu bir saniye görmeyince, üzüntüden bütün yüreği kararan biri haline dönüştüğünü görmüş ve bu halinden çok korkmuştur. Hatta bu korkuları yüzünden, aylarca Ateş'ten nasıl uzak durduğunu hatırlamış ve kalbindeki acıların kanadığını hissetmiş, ama o bir anlık düşüncelerinden kendisini sıyırmayı başararak, Ateş'in gözlerinin içine bakınca aklından geçirmiş olduğu, bütün o kötü düşüncelerden arınmıştı. Kalbi yeniden, heyecanla çarparak sevdiği adama daha sıkı sarılmasına sebep olmuştu. Ateş, bu durumdan oldukça memnundu. Su yolda yürürken birden ,Ateş'e başını göğsüne dayamışken "Beni hiç bırakmayacaksın değil mi sevgilim ? dedi. Ateş durdu ve Su'nun ağlamaklı gibi bakan, buğulu güzel gözlerinin içine bakarak, "asla sevgilim " diyerek cevap verdi. Su bir kere daha, bu hayatına değer katan ve delicesine bağlandığı adama aşık olmuştu. Ve huzur dolu olduğunu fark ederek, ömür boyu yanında yaşlanmak istediğini düşündü. Canı hiç aşk dolu bu saatlerden vazgeçmek istemiyordu.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder